رابطه افغانستان و رمزارز

در زمان آشفتگی، کشورهای بیشتری به ارزهای دیجتال روی می‌آورند. ایران، ونزوئلا و کره شمالی همگی از ارزهای دیجیتال برای اجتناب از تحریم ها، دسترسی به بازارهای جهانی یا در مورد کره شمالی، حتی انجام جنگ سایبری استفاده کرده‌اند.

حالا نوبت به افغانستان رسیده است، داده‌های ماه آگوست شرکت تجزیه و تحلیل Chainalysis نشان می دهد که افغانستان در بین 154 کشور رتبه بیستم را در پذیرش کلی ارزهای دیجیتال دارد.

افغانستان یک سال پیش در داده‌های Chainalysis اصلا رتبه‌ای نداشت، این امر نشان می‌دهد که رونق استفاده از رمزارزها جدیدا در این کشور ظهور پیدا کرده است. لازم به ذکر است بعد از اینکه طالبان در ماه آگوست کنترل کامل کشور را در اختیار گرفت، مسئله رمزارزها حتی بیشتر به چشم آمد.

آیا رمزارز راه نجاتی ایجاد خواهد کرد؟

لازم نیست. خبرگزاری دیکریپت با کارشناسان افغانستان صحبت کرد و آن‌ها اظهار داشتند ارزهای دیجیتال برای جمعیت در حال مبارزه این کشور کار چندانی نخواهد کرد – اما ممکن است به نفع حاکمان طالبان باشد.

در میان مردم عادی افغانستان، کسی که پتانسیل ارزهای دیجیتال را می‌بیند فرهان هوتک است، او در جنوب کشور نزدیک مرز پاکستان زندگی می‌کند. هوتک 22 ساله در هفته‌های اخیر به عنوان یک معامله‌گر مشتاق ارزهای دیجیتال که تحت حاکمیت طالبان زندگی می‌کند، مورد توجه رسانه ها قرار گرفته است.

فرهان می‌گوید:” من منابع بسیار بسیار محدودی برای انجام هر کاری دارم. من به دنیای رمزارز علاقه‌مند هستم، زیرا درآمد زیادی کسب کرده‌ام و پتانسیل زیادی در خودم می‌بینم که می‌توانم جلوتر بروم.”

با این حال هوتاک یک استثنا باقی مانده است. در حالی که داده‌های Chainalysis نشان می‌دهد که کریپتو در افغانستان محبوب‌تر می‌شود، کارشناسان تردید دارند که رمزارزها بر زندگی افغان‌های عادی تأثیر معناداری داشته باشند.

پیتر میلز، محقق افغانستان در موسسه مطالعات جنگ گفت:” شما نمی‌توانید به بازار سبزیجات بروید و هزینه سبزیجات خود را با رمزارز بپردازید. اکنون بیش از هر زمان دیگری اقتصاد مبتنی بر پول نقد است.”

در واقع افغانستان به شدت به پول نقد متکی است، به طوری که برخی از شهروندان آن در بحبوحه شدید افغانی در گردش(پول محلی) به دلیل تحریم‌های بین‌المللی، ارزهای فیات دیگر را استفاده می‌کنند.

میلز ادامه داد:”آن‌ها در حال استفاده از ارزهای فیات دیگر هستند، آن‌ها از روپیه پاکستان استفاده می‌کنند و برخی گزارش‌ها حاکی از این است که مردم در غرب افغانستان از پول ایران استفاده می‌کنند.”

با اینکه مردم افغانستان به سرعت به دیگر ارزهای فیات پناه آورده‌اند اما باز هم بعید است که مردم بتوانند از رمزارزا استفاده کنند، آن هم به این میزانی که داده‌های Chainlaysis نشان می‌دهد. یکی از دلایل این امر به زیرساخت‌های فیزیکی مربوط می‌شود – یا آنچه از آن باقی مانده است.

در ماه‌های اخیر، گروه رقیب طالبان موسوم به دولت اسلامی خراسان، دکل‌های برق را منفجر کرده است.

میلز گفت:” آن‌ها دکل‌های برق و زیرساخت‌های مخابراتی و دیگر زیرساخت‌های مهم اقتصادی را هدف قرار داده‌اند تا بی ثباتی اقتصادی بیشتری ایجاد کنند و دولت را تضعیف کنند.”

با عدم وجود زیرساخت‌های الکتریکی که به طور بالقوه دسترسی کل مناطق به برق و همچنین دسترسی به اینترنت را از بین می‌برد، پذیرش گسترده ارزهای دیجیتال با یک نبرد سخت در افغانستان مواجه است.

همچنین فرهنگ فساد دولتی مانع دیگری برای استفاده غیر نظامیان افغانستان از رمزارز است. در سال 2010 فساد به اندازه‌ای بالا گرفت که مسئولین 1 میلیارد دلار اختلاص کردند و سبب فلج شدن اقتصاد کشور شدند. تعداد کمی معتقدند که فساد تحت حکومت جدید طالبان کاهش خواهد یافت.

نتیجه این است که احتمال کمی وجود دارد که رهبران افغانستان از السالوادور الگوبرداری کنند، کشور فقیر دیگری که خوب یا بد، رهبران آن، شهروندان را به استفاده از بیت‌کوین تشویق می‌کنند و بعضا آن‌ها را تحت فشار قرار می‌دهند.

اما رهبران جدید افغانستان، یعنی طالبان مانند دولت‌ دیگر کشورهای سرکش، ممکن است به ارزهای دیجیتال به عنوان راهی برای دور زدن تحریم‌های بین‌المللی که اقتصاد این کشور را مختل کرده است، بچسبند.

به گفته یایا فانوسی، تحلیلگر سابق سیا و کارشناس ارشد مرکز یک قرن جدید آمریکا، گروه‌های جهادی مدتی است که رمزنگاری را در شبکه‌های پرداخت جهانی خود وارد کرده‌اند.

این استراتژی می‌تواند به ویژه برای طالبان جذاب باشد، زیرا حتی متحدان سنتی آن مانند پاکستان و چین هنوز هیچ گونه مشروعیتی برای این دولت قائل نشده‌اند.

منبع: decrypt